Połączenia rur wiertniczych są kluczową częścią rury wiertniczej i składają się z połączenia sworzniowego i skrzynkowego na każdym końcu korpusu rury wiertniczej. Aby zwiększyć wytrzymałość połączenia, zwykle zwiększa się grubość ścianki rury w obszarze połączenia. W zależności od sposobu zwiększania grubości ścianki, połączenia można podzielić na trzy typy: spęczenie wewnętrzne (IU), spęczenie zewnętrzne (EU) i spęczenie wewnętrzno-zewnętrzne (IEU).
W zależności od rodzaju gwintu, połączenia rur wiertniczych dzielą się na cztery główne typy: z płukaniem wewnętrznym (IF), z pełnym otworem (FH), zwykłe (REG) i połączenie numerowane (NC).
1. Przyłącze płukania wewnętrznego (IF).
Połączenia IF są stosowane głównie w rurach wiertniczych UE i IEU. W tym typie średnica wewnętrzna pogrubionego odcinka rury jest równa wewnętrznej średnicy przyłącza, która jest również równa wewnętrznej średnicy korpusu rury. Ze względu na stosunkowo niższą wytrzymałość połączenia IF mają ograniczone powszechne zastosowania. Typowe wymiary obejmują wewnętrzną średnicę gwintu skrzynkowego wynoszącą 211 (NC26 2 3/8″), przy czym gwint sworznia zwęża się od mniejszego końca do większego końca. Zaletą złącza IF jest mniejszy opór przepływu płuczek wiertniczych, jednak ze względu na większą średnicę zewnętrzną ma ono tendencję do łatwiejszego zużywania się w praktyce.
2. Połączenie z pełnym otworem (FH).
Połączenia FH stosowane są głównie do rur wiertniczych IU i IEU. W tym typie średnica wewnętrzna pogrubionego odcinka jest równa średnicy wewnętrznej przyłącza, ale jest mniejsza niż średnica wewnętrzna korpusu rury. Podobnie jak w przypadku połączenia IF, gwint sworznia w złączu FH zwęża się od mniejszego do większego końca. Gwint pudełkowy ma średnicę wewnętrzną 221 (2 7/8″). Główną cechą połączenia FH jest różnica średnic wewnętrznych, co skutkuje większymi oporami przepływu płuczek wiertniczych. Jednak jego mniejsza średnica zewnętrzna sprawia, że jest mniej podatny na zużycie w porównaniu z połączeniami REG.
3. Połączenie regularne (REG).
Połączenia REG stosowane są głównie do rur wiertniczych IU. W tym typie średnica wewnętrzna pogrubionego odcinka jest mniejsza niż średnica wewnętrzna przyłącza, która z kolei jest mniejsza niż średnica wewnętrzna korpusu rury. Wewnętrzna średnica gwintu pudełkowego wynosi 231 (2 3/8 ″). Spośród tradycyjnych typów połączeń, połączenia REG charakteryzują się największymi oporami przepływu płuczek wiertniczych, ale najmniejszą średnicą zewnętrzną. Zapewnia to większą wytrzymałość, dzięki czemu dobrze nadaje się do rur wiertniczych, wierteł i narzędzi wędkarskich.
4. Numerowane połączenie (NC)
Połączenia NC to nowsza seria, która stopniowo zastępuje większość połączeń IF i niektóre połączenia FH ze standardów API. Połączenia NC są również określane w Stanach Zjednoczonych jako seria grubych gwintów National Standard, zawierająca gwinty typu V. Niektóre połączenia NC mogą być zamienne ze starszymi połączeniami API, w tym NC50-2 3/8″ IF, NC38-3 1/2″ IF, NC40-4″ FH, NC46-4″ IF i NC50-4 1/2″ JEŚLI. Kluczową cechą połączeń NC jest to, że zachowują one średnicę podziałową, stożek, skok gwintu i długość gwintu starszych połączeń API, co czyni je powszechnie kompatybilnymi.
Jako kluczowa część rur wiertniczych, połączenia rur wiertniczych różnią się znacznie pod względem wytrzymałości, odporności na zużycie i oporu przepływu płynu, w zależności od rodzaju gwintu i metody zbrojenia o grubości ścianki. Połączenia IF, FH, REG i NC mają unikalne cechy i są dostosowane do różnych warunków pracy. Wraz z postępem technologii połączenia NC stopniowo zastępują starsze standardy ze względu na ich doskonałą wydajność, stając się głównym wyborem w nowoczesnych operacjach wierceń naftowych.
Czas publikacji: 22 sierpnia 2024 r
